زمانی که تلویزیون انواع و اقسام برنامه های نمایشی نشان می دهد چه اتفاقی برای رادیو می افتد؟ اینجاست که رادیو باید جایگاه دیگری پیدا کند.
اگرچه بخش دیگری از این مشکل به کیفیت آثار نمایشی رادیو هم مربوط می شود. درجامعه ما بسیاری از موارد و زمینه ها سیر نزولی طی کرده اند. مشکلات رادیو اما شکل خاص و منحصر به‌فرد دارد.
پیش‌تر رادیو مقوله ای تخصصی بود و برای ساخت نمایش های رادیویی استادان بنامی در این زمینه فعالیت می کردند؛ اما در دوران فعلی ، به دلیل تخصصی نگاه نکردن به نمایش های رادیویی، شاهد ضعف و نقصان در این مقوله هستیم.
این آثار در سال های اخیر، شکل سرهم بندی شده ای پیدا کرده اند . اکنون با نمایش های ترجمه شده فرنگی مواجه هستیم که گویندگان آن را با ادا همراه کرده اند. به‌خصوص اینکه در این عرصه تقلید اپیدمی شده است.
این صدا سازی های غلط در کارهای ترجمه شده برای رسیدن به شخصیت های فرنگی شکل بدی پیدا کرده است.
متاسفانه متولیان فرهنگی ما نگاه کاسب کارانه ای به مسائل فرهنگی دارند. مثلاً وقتی قرار است نمایش های تلویزیونی ارزیابی شود به تعداد مخاطب آن توجه می شود. در صورتی که کارفرمای فرهنگی باید به رشد فرهنگ بیندیشد.
به همین خاطر مدیران تلویزیون به مصرف تلویزیون نگاه می کنند و این گونه اولویت بندی ها را در نظر نمی گیرند. این مسئله در رادیو به خاطر بهره نگرفتن از تصویر، باعث شده به نسبت تلویزیون طاهرتر بماند.
* نویسنده و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون
